Pomimo wielkich obietnic Europa uznaje znaczenie węgla, ponieważ w dalszym ciągu nakłada sankcje na rosyjską energetykę, zanim przygotuje niezbędną ropę, gaz lub alternatywne źródła odnawialne, które zastąpią je. Jednocześnie grupa G7 stara się pomóc kilku krajom azjatyckim w przejściu od uzależnienia od węgla na rzecz alternatywnych rozwiązań charakteryzujących się mniejszą emisją dwutlenku węgla. Ale czy Europa może kontynuować dodawanie węgla, nakazując innym zaprzestanie produkcji brudnego paliwa kopalnego? W tym miesiącu Europa przyznała, że będzie musiała kontynuować produkcję węgla, jeśli chce zaspokoić regionalne zapotrzebowanie na energię, ponieważ sankcje nałożone na rosyjską energetykę zbierają żniwo. Komisja Europejska uruchomiła strategię, plan REPowerEU, mającą na celu zwiększenie produkcji energii odnawialnej w celu zmniejszenia zależności od rosyjskiej energii. Stwierdzono jednak również, że być może elektrownie węglowe w całym regionie będą musiały działać „dłużej, niż początkowo oczekiwano”.
Komisja przewiduje dodatkowe 220 miliardów dolarów na inwestycje w rozwój energii odnawialnej w ciągu najbliższych pięciu lat, jeśli ma zwiększyć produkcję energii odnawialnej w Europie do kwoty wymaganej do przyspieszenia przejścia na czystą energię. Obecnie zaleca cel polegający na wykorzystaniu 45% energii odnawialnej do 2030 r.
Choć świadczy to o zaangażowaniu UE w transformację, Komisja spodziewa się, że region będzie potrzebował finansowania w wysokości do 2,14 miliarda dolarów, aby zabezpieczyć dostawy ropy, oraz kolejnych 10,7 dolarów, aby zaspokoić swoje zapotrzebowanie na gaz ziemny. W obliczu spadających dostaw gazu ziemnego unijny szef ds. klimatu Frans Timmermans stwierdził, że „możecie używać węgla nieco dłużej – ma to negatywny wpływ na emisję gazów cieplarnianych”. Ale „jeśli jednocześnie, jak proponujemy, szybko przyspieszy się wprowadzenie odnawialnych źródeł energii – energii słonecznej, wiatrowej, biometanu – wówczas nastąpi ruch odwrotny” – dodał.
Sformułowanie to wydaje się klasycznym przykładem ekologiczności, zwłaszcza że wiele mocarstw europejskich obiecało całkowitą rezygnację z węgla na długo przed 2030 r. Jednak przy dramatycznym wzroście cen konsumenckich z powodu niedoborów ropy i gazu dostępna alternatywa w perspektywie średnioterminowej może być niewielka.
Zaledwie kilka tygodni temu podczas rozmów G7 w Berlinie niemiecki minister gospodarki Robert Habeck powiedział, że G7 powinna odgrywać wiodącą rolę w wycofywaniu się z paliw kopalnych, w tym węgla, i zachęcać do przejścia na alternatywne źródła energii odnawialnej. W tym momencie więcej krajów w całym regionie dyskutowało o powrocie do węgla, aby uniknąć szkodliwych niedoborów energii. Jednak według Reutersa projekt komunikatu przedstawia zobowiązanie G7 do wycofania się z węgla do końca dekady – choć oczekiwano sprzeciwu ze strony Stanów Zjednoczonych i Japonii.
Habeck powiedział, że sankcje nałożone na rosyjską energetykę powinny stanowić „pierwszy krok do szybkiego całkowitego wycofania się z energetyki opartej na paliwach kopalnych”. John Kerry, wysłannik USA ds. klimatu, również wyraził swoje zaniepokojenie ingerencją wojny w globalne cele klimatyczne. „Bezwzględnie kluczowe jest, abyśmy kierowali się nauką, która nakazuje nam przyspieszyć nasze wysiłki na rzecz przejścia na niezależność, na energię odnawialną” – stwierdził na konferencji.
W tym samym czasie, gdy Komisja Europejska zaczyna w dalszym ciągu opierać się na węglu, grupa G7 zachęca Indie, Indonezję i Wietnam do zmniejszenia swojej zależności od elektrowni węglowych. Siedem sił w organizacji ustali strategię wspierania krajów rozwijających się w ich planach wycofywania się z węgla. G7 zadeklarowało już finansowanie Republiki Południowej Afryki w wysokości 8,5 miliarda dolarów, aby pomóc jej w przejściu z elektrowni węglowych na alternatywne źródła energii odnawialnej. Inicjatywa ta umożliwiłaby rozszerzenie programu na inne regiony. Program otrzyma dodatkowe finansowanie od Azjatyckiego Banku Rozwoju (ADB).
Choć finansowanie przejścia od węgla na rzecz energii odnawialnej jest krokiem pozytywnym, podejście tej organizacji może wydawać się hipokryzją, gdyż Francja, Niemcy i Włochy tworzą prawie połowę G7. Jeżeli kraje UE nie mogą zmniejszyć swojej zależności od najbrudniejszych paliw kopalnych, żądanie od kilku krajów rozwijających się tego samego wydaje się sprzeczne.
Choć istnieje wyraźna potrzeba znalezienia średnioterminowej alternatywy dla rosyjskiej ropy i gazu, ciągłe uzależnienie Europy od węgla jest krokiem wstecz w kierunku ograniczenia globalnej emisji gazów cieplarnianych. Chociaż Komisja Europejska jest przekonana, że wzrost inwestycji w energię odnawialną pomoże w stworzeniu równowagi, wydaje się, że służy ona ekologizacji szkodliwego wpływu węgla na światową emisję dwutlenku węgla. Ponadto zwracanie się do krajów rozwijających się w Azji o znaczne zmniejszenie ich zależności od węgla, przy jednoczesnym dalszym poleganiu na nim samym, jest w pewnym stopniu sprzeczne i może utrudniać wysiłki na rzecz zachęcania do ogólnoświatowego odchodzenia od węgla.
Pylyp to doświadczony prywatny bankier i zarządzający aktywami.