Ogólna prognoza dla amerykańskiej kukurydzy, soi i pszenicy w 2024 r. w przypadku większych dostaw jest jedynie częściowo spełniona poprzez zwiększone wykorzystanie krajowe i umocnienie się popytu światowego.
Ta wstępna prognoza Międzyagencyjnej Komisji ds. Szacunków Towarów została zaprezentowana podczas 100. dorocznego Forum Prognoz Rolniczych Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych przez Jake'a Vuillemina, ekonomistę rolnictwa z Wydziału Analiz Ekonomicznych i Politycznych USDA.
Vuillemin przygotował grunt pod prognozę, przypominając uczestnikom o czynnikach makroekonomicznych leżących u podstaw rynków w 2024 r. Oczekuje się, że wzrost gospodarczy na całym świecie będzie kontynuowany, w wielu przypadkach szybszy niż w 2023 r., wspierając wzrost światowego popytu na pszenicę, kukurydzę i soję. Oczekuje się, że inflacja będzie w dalszym ciągu spadać – od szczytowego poziomu 8% w 2022 r. do 3% w 2024 r. i 2% w 2025 r.
Dolar amerykański również osiągnął szczyty z 2022 r., ponieważ Rezerwa Federalna w dalszym ciągu wycofuje się ze swojego agresywnego kursu walki z inflacją, stwierdził. Jednak dolar pozostaje historycznie mocny, co może utrudniać eksport upraw. Dramatyczny wzrost kosztów środków produkcji, a mianowicie nawozów, w okresie poprzedzającym inwazję Rosji na Ukrainę i przez około 18 miesięcy po niej, powrócił do poziomu obserwowanego przed wojną, ale niestety towarzyszą mu zmniejszone możliwości ustalania cen terminowych na wiele towarów rolnych, powiedział.
Prognozy USDA dotyczące zapasów pszenicy, kukurydzy i soi z przeniesienia na lata 2024–2025 dla świata bez Chin są ogółem o 7% wyższe niż w latach 2023–2024. Oczekuje się, że globalne zapasy kukurydzy i soi odnotują znaczny wzrost, powiedział Vuillemin, przy czym zapasy kukurydzy wzrosną o 17% po rekordowych zbiorach kukurydzy w USA w latach 2023–2024, a zapasy soi wzrosną o 15% po ożywieniu produkcji w Argentynie. Z drugiej strony oczekuje się, że światowe zapasy pszenicy, które zostaną przeniesione, będą niższe czwarty rok z rzędu, mimo że zapasy pszenicy w USA przewidywane są o 15% wyższe.
Oczekuje się, że średnie ceny produktów rolnych w sezonie spadną drugi rok, kukurydza o 40 centów za buszel, soja o 1,40 dolara za buszel, a ceny pszenicy o 1,20 dolara w latach 2023–2024. Uwzględniając te spadki i zakładając normalną pogodę podczas siewu roślin rzędowych tej wiosny, USDA prognozuje, że w latach 2024–2025 obszar upraw pszenicy, kukurydzy i soi wyniesie łącznie 225,5 mln akrów, co oznacza spadek o 2,3 mln akrów w porównaniu z bieżącym rokiem gospodarczym, blisko średniej 2021–2023, ale o 4,5 miliona akrów mniej w porównaniu ze średnią z ostatnich pięciu lat. Przewiduje się, że największy spadek nastąpi w przypadku akrów pszenicy, których prognozowany spadek wynosi 5% do 47 mln akrów, następnie w przypadku upraw kukurydzy o 4% do 291 mln akrów, natomiast w związku ze zwiększonym popytem na olej sojowy powierzchnia upraw soi wzrośnie o 5% do 87,5 mln akrów , biopaliwa i zwiększanie mocy produkcyjnych w zakresie kruszenia.
Do niedawnej tendencji spadkowej w obszarze pszenicy przyczynił się spadek powierzchni upraw pszenicy ozimej o 6% w porównaniu z 2023 r., przy czym Montana jest jedynym stanem produkcyjnym, który odnotował wzrost wśród pięciu stanów o największej produkcji. Akry pszenicy ozimej obejmują zazwyczaj dwie trzecie akrów pszenicy krajowej.
Porównanie średniej ceny rozliczeniowej kontraktu terminowego na soję w listopadzie i kontraktu terminowego na kukurydzę w grudniu pokazuje, że ceny nowych upraw faworyzują powiększane akry soi kosztem akrów kukurydzy, powiedział Vuillemin, zauważając, że stosunek jest wyższy niż w poprzednich dwóch latach, ale poniżej roku 2021. Niższe ceny nawozów ograniczyły spadek areału kukurydzy, powiedział.
Vuillemin przedstawił prognozy bilansów na rok 2024 według upraw.
kukurydza
Przewiduje się, że dostawy kukurydzy w latach 2024–2025 wyniosą rekordowe 17,2 miliarda buszli, przy niższej produkcji (prognozowanej na 15 miliardów buszli, czyli o 2% w porównaniu z rekordową wartością w 2023 r.) z nadwyżką skompensowaną przez znacznie wyższe początkowe zapasy – powiedział. Produkcja opiera się na 83,1 miliona akrach zbiorów, co stanowi około 91% akrów obsianych, a plony kształtują się na poziomie 181 buszli z akra, przy normalnym sadzeniu i rozwoju upraw letnich.
Oczekuje się, że wzrośnie wykorzystanie krajowe, sprzedaż i eksport, przy czym ten ostatni prognozuje wzrost o 2% do 2,2 miliarda buszli w związku ze stosunkowo wysokim popytem światowym i niższymi cenami w USA, ale ograniczonymi przez ostrą konkurencję, zwłaszcza ze strony producentów z Ameryki Południowej, powiedział. Oczekuje się, że zwiększone zużycie pojazdów i benzyny spowoduje marginalny wzrost zużycia etanolu o 25 milionów buszli. Prognozuje się, że zbiory kukurydzy w latach 2024–2025 wyniosą 2,5 miliarda buszli, najwięcej od 35 lat, a wskaźnik zapasów do wykorzystania wyniesie 17%, najwięcej od lat 2005–2006, powiedział Vuillemin.
Od lat 2014–2015 światowy handel kukurydzą wzrósł o 65 mln ton. Chociaż wzrost był w dużej mierze spowodowany popytem w Chinach, odnotowano również wzrost popytu w Unii Europejskiej, Meksyku i Wietnamie. Spośród krajów eksportujących kukurydzę największy wzrost w ciągu ostatnich 10 lat odnotowała Brazylia, a za nią plasowała się Argentyna, powiedział Vuillemin. Prognozuje się, że eksport kukurydzy z USA będzie o 15% wyższy niż w roku handlowym 2014–2015.
Soja
Prognozuje się, że produkcja soi w USA w latach 2024–2025 wyniesie rekordowe 4,5 miliarda buszli, co oznacza wzrost o 8% w porównaniu z bieżącym rokiem upraw, w oparciu o rozszerzoną prognozę plonów na poziomie 52 buszli z akra, powiedział Vuillemin. Biorąc pod uwagę aktualne szacunki przeniesienia, oznacza to, że całkowite krajowe dostawy soi zajmują drugie miejsce w historii po roku upraw 2018–2019, przy założeniu normalnej pogody do sadzenia i rozwoju upraw.
Oczekiwania dotyczące zwiększonej podaży potwierdzają perspektywy dalszego wzrostu przemiału sojowego, pewnego ożywienia wolumenu eksportu i zwiększonego wywozu po roku zbiorów. Prognozuje się, że eksport wzrośnie o 9% do 1,9 miliarda buszli w związku ze wzrostem światowego popytu, podczas gdy spodziewany wzrost wyniesie 2,4 miliarda buszli, co oznacza wzrost o 4% w porównaniu z bieżącym rokiem upraw i czwarty rekordowy poziom z rzędu, wspierany przez krajowy popyt na biopaliwa napędzany rosnącym mandatem federalnym i stanowym programów, w tym zwiększenie udziału biopaliw w kalifornijskim rynku silników wysokoprężnych, powiedział Vuillemin.
Udział oleju sojowego w wartości śruty wzrósł w ciągu ostatnich pięciu lat do 40–45%, czemu towarzyszyła rekordowa produkcja śruty sojowej, która znalazła swoje miejsca na rynku eksportowym – dodał. Oczekuje się, że w latach 2024–2025 osiągnie się rekordową produkcję świeżej śruty sojowej – dodał.
Pszenica
Całkowite krajowe dostawy pszenicy prognozuje się na prawie 2,7 miliarda buszli, co oznacza wzrost o 6% w porównaniu z latami 2023–2024 w związku z przeniesieniem 658 milionów buszli w związku ze słabym eksportem w bieżącym roku oraz prognozą produkcji o 5% wyższą niż w 2023 r. pomimo mniejszego obszaru uprawy na lepszych warunkach wilgotnościowych na kluczowych obszarach uprawy pszenicy.
Susza jest znacznie mniej dotkliwa niż rok temu w Kansas, Oklahomie, Teksasie, Kolorado i Montanie. Podniosło to oczekiwania dotyczące plonów do 49,5 buszli z akra, co oznacza wzrost o 2% w porównaniu z poprzednim rokiem upraw, i poprawiło wskaźnik zbiorów do około 82%, w porównaniu z 75% w zeszłym roku, kiedy złe warunki doprowadziły do częstszego porzucania upraw, powiedział Vuillemin. Przewiduje się, że powierzchnia zebranych akrów wyniesie 38,4 mln akrów, co oznacza wzrost o 3%.
Oczekuje się, że krajowe wykorzystanie pszenicy w żywności pozostanie na stałym poziomie, podczas gdy eksport może wzrosnąć o 7% do 775 milionów buszli. Mimo to wydaje się, że eksport pozostanie na historycznie niskim poziomie, co potwierdza prognozę przeniesienia w dniu 1 czerwca 2025 r. na poziomie 770 mln buszli, co oznacza wzrost o 17% w porównaniu z 2024 r.
„Aby dać trochę kontekstu trudnościom, jakie napotkała amerykańska pszenica na rynkach światowych (przyjrzyj się) pięciu największym eksporterom i ich dostawom w ciągu ostatnich 10 lat” – powiedział Vuillemin. „Dostawy pszenicy z USA nie wzrosły pomimo zakłóceń spowodowanych wojną w Rosji i na Ukrainie. Tymczasem Rosja w ciągu ostatnich kilku lat radykalnie zwiększyła eksport pszenicy i wycofała się z grupy. Oczekuje się, że w ostatnim roku handlowym przetransportują o 14,5 mln ton pszenicy więcej niż zajmująca drugie miejsce Unia Europejska, która od kilku lat odnotowuje stały wzrost handlu. To bardzo konkurencyjne otoczenie bardzo utrudniło Stanom Zjednoczonym zdobycie udziału w rynku, szczególnie biorąc pod uwagę wrażliwość cenową niektórych klientów obsługiwanych przez Rosję i UE”.
Pylyp to doświadczony prywatny bankier i zarządzający aktywami.