Indie były jednym z zwolenników przeprowadzenia globalnego podsumowania sytuacji i zaproponowały organizację drugiego światowego podsumowania, COP33. Przygotowując kolejne wkłady ustalone na szczeblu krajowym na lata 2025–2030, Indie powinny przeprowadzić ogólnokrajową inwentaryzację i bardziej szczegółowo planować realizację własnych celów w zakresie energii odnawialnej i efektywności energetycznej. Zobowiązania na poziomie państwa są niezbędne do wspólnego określenia i osiągnięcia realistycznych i ambitnych celów NDC, przy jednoczesnym zrównoważeniu celów rozwoju gospodarczego.
Podobnie jak poprzednie konferencje klimatyczne, szczyt COP28 był pełen kontrowersji. Dyskusje toczyły się wokół głównych tematów wycofywania się z węgla, zapewnienia dostępu do finansów i technologii oraz utworzenia funduszu na wypadek strat i szkód. Ze sprawozdania dialogu technicznego z pierwszego globalnego przeglądu wynika, że społeczność światowa nie jest na dobrej drodze do ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5 °C powyżej poziomu przedindustrialnego. Mimo że Porozumienie paryskie stało się motorem niemal powszechnych działań klimatycznych, od chwili obecnej do 2030 r. potrzebne są znacznie bardziej ambitne kroki. Dlatego też hasło „podwoić, potroić” – zachęca do potrojenia mocy wytwórczych energii odnawialnej i podwojenia zużycia energii środki w zakresie efektywności energetycznej do roku 2030.
Obecny indyjski NDC wymienia trzy cele ilościowe do 2030 r. — zmniejszenie emisyjności swojego PKB o 45% w porównaniu z poziomem z 2005 r.; osiągnięcie 50% skumulowanej mocy zainstalowanej energii elektrycznej ze źródeł niekopalnych; oraz utworzenie dodatkowego pochłaniacza dwutlenku węgla o wartości od 2,5 do 3 miliardów ton ekwiwalentu CO2 poprzez zwiększenie pokrywy leśnej i zadrzewienia.
W raporcie dotyczącym dialogu technicznego Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) stwierdzono, że wysiłki w zakresie adaptacji i łagodzenia zmiany klimatu są fragmentaryczne, stopniowe, specyficzne dla sektora i nierównomiernie rozłożone między regionami na poziomie globalnym. Dotyczy to Indii nawet na szczeblu niższym niż krajowy.
Na koniec października 2023 r. zainstalowana moc odnawialna na poziomie ogólnoindyjskim, włączając duże elektrownie wodne, wynosiła około 178 GW. Po rozłożeniu rozkład zainstalowanej mocy energii odnawialnej w pięciu regionach jest następujący: północny (55,29 GW), południowy (64,15 GW), zachodni (50,31 GW), wschodni (6,66 GW) i północno-wschodni (2,51 GW). Jeśli przyjrzeć się bliżej, zaledwie sześć stanów odpowiada za 65 procent całkowitej zainstalowanej mocy. Ma to sens, ponieważ ograniczenia w zakresie adopcji, takie jak dostęp do finansów, technologii i sprawiedliwej transformacji, ujawniają się również na poziomie niższym niż krajowy.
W ciągu najbliższych dwóch lat Indie muszą przedłożyć zaktualizowany NDC na lata 2025–2030. Indyjska długoterminowa strategia rozwoju niskoemisyjnego przedłożona UNFCCC określa „państwa jako siły napędowe działań klimatycznych oprócz skoordynowanych działań klimatycznych prowadzonych przez ministerstwa centralne”. Centrum musi koordynować działania ze stanami w celu przygotowania NDC.
Indie wstrzymały się od składania jakichkolwiek zobowiązań na COP28 i zaapelowały o stosowanie przez kraje rozwinięte podwójnych standardów w zakresie zużycia paliw kopalnych, nie uruchamiając jednocześnie obiecanych środków finansowych na działania związane ze zmianą klimatu. Jeśli podręcznik COP jest przewidywalny, to co tak naprawdę powinno wyciągnąć dla Indii rozwiązanie trylematu bezpieczeństwa energetycznego, rozwoju gospodarczego i osiągnięcia celów klimatycznych?
Odpowiedzią jest ogólnokrajowy przegląd.
W ciągu najbliższych siedmiu lat, do 2030 r., zużycie węgla i tempo wdrażania odnawialnych źródeł energii w Indiach wzrosną, podczas gdy finanse i dostęp do technologii nadal będą ograniczać. Krajowa ocena sytuacji byłaby dla New Delhi i stanów okazją do przeglądu istniejących polityk pod kątem celów na rok 2030 i usunięcia ograniczeń.
Wcześniej rządy centralne i stanowe w Indiach opracowywały osobne plany działania w sprawie zmian klimatycznych. Minister Unii ds. Energii oraz Nowej i Odnawialnej Energii RK Singh doradził niedawno stanom utworzenie komitetów ds. transformacji energetyki. Oprócz kompleksowego dokumentowania wpływu zmian klimatycznych plany działania określają również interwencje potrzebne w każdym sektorze.
W ramach krajowego przeglądu należy ocenić działania podjęte w określonych obszarach, a co ważniejsze, określić realistyczne i ambitne interwencje na następne siedem lat oraz w odpowiednich planach transformacji energetyki.
Na przykład, jeśli wzrost zużycia węgla i wykorzystanie odnawialnych źródeł energii będzie miało miejsce jednocześnie, wówczas przegląd powinien podkreślać potrzebę zintegrowanego planowania zasobów (IRP) w celu optymalizacji koszyka wytwórczego (w krajach bogatych i biednych w OZE) oraz środki po stronie popytu. Jeśli rząd zamierza „podwoić i potroić”, potencjalną opcją może być integracja środków w zakresie efektywności energetycznej i energii odnawialnej, zwłaszcza dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw (MSME).
Nawet po zakończeniu COP28 globalne problemy klimatyczne nadal trwają. Sukces Indii w realizacji ambitnych celów klimatycznych jest nieuchronnie powiązany z wynikami ich państw. Koordynacja z rządami stanowymi i zapewnienie kompleksowego planu działania będzie bardzo pomocne. Inwentaryzacja na szczeblu krajowym jest niezbędnym punktem wyjścia, zanim Indie będą gospodarzem kolejnej rundy inwentaryzacji na skalę światową.